SAS5

“What? Seriously?”
“Yup.”
Adoi, model seluar dalam? Biar betul?
“So, kiranya awak ni sama level lah dengan Mark Wahlberg yang dok peraga seluar dalam jenama Calvin Klein gitu?”
Amboi minah ni, dah pernah tengok Mark Wahlberg pakai seluar dalam tu… “Lebih kurang…”
“So, kiranya kat perut awak tu, ada 6 pack abs lah gitu?”
“Lebih kurang…”
“So, kiranya awak ni famous lah gitu?”
“Awak agak?”
“Ya Allah Ya Tuhanku….” Wirdah mengeluh perlahan, namun masih dapat didengar oleh lelaki yang sedang seronok menahan tawanya itu.
“Wirdah…” panggil Ahmad Sabran dengan lembut. Lunak dan menggetarkan jiwa sesiapa yang mendengar.
“Saya.”
“Awak percaya ke cerita saya sebentar tadi?”
Wirdah terkesima. Cuba dicerna apa yang didengarnya sebentar tadi.
“Ya Allah, Encik Sabran! Awak kelentongkan saya?”
“Yup.”
“Awak kelentongkan saya?” tekan Wirdah sekali lagi, bagaikan tidak percaya yang dia hidup-hidup dikenakan oleh lelaki yang baru dikenali itu.
‘Iya.”
“Kenapa?”
“Saja.”
“Kenapa?” kali ini suaranya ditekankan sedikit.
“Well, awak tu serius sangat, macam nak interview saya untuk diambil bekerja.” Seloroh Ahmad Sabran tertawa kecil.
“Oi, cik abang oi. Mestilah kena serius. Keluarga awak yang datang merisik saya, untuk awak. Ingat nak main kahwin-kahwin ke ni?” suara Wirdah sudah semakin meninggi. Lupa akan kesabaran yang selalu menjadi tunggaknya selama ini bila berurusan dengan orang lain.
“Ey, dulu-dulu tu awak suka main kahwin-kahwin ke?” balas Ahmad Sabran menyambung tawa. Kemarahan Wirdah tidak diambil peduli langsung, bagaikan mencurah air di daun keladi.
“Hish, ke situ pulak awak ni,’ marah Wirdah lagi.
“Okey, okey. Cool ye cik adik. Tak mahu marah-marah. Tak best, nanti cepat tua.” Pujuk Ahmad Sabran lembut.
“Awaklah…” tukas Wirdah.
“Okey, what else do you want to know?”
“Pekerjaan sekarang?”
“Berniaga.”
“Jenis?”
“Import export.”
“Import apa, export apa?”
“Budu, cencalok, petai dan jering.”
“Hah?!”
“He..he.. saya acah ajelah,” jelas Ahmad Sabran tertawa kecil.
“Hish, nak mengenakan orang aje awak ni ye…”
“Ketawa tu kan ubat yang paling baik…”
“Sebab awak yang asyik mengenakan orang lain. Cuba kalau awak yang dikenakan?”
“Touche.”
“Tolong serius sikit, boleh tak?”
“Boleh…”
“Okay, kerja awak?”
“Kuli sepenuh masa.”
“Company?”
“Perdana ICT Consultancy.”
“Hm, awak mesti banyak deal dengan Telcos, kan?”
“Tak semestinya. Pelanggan kami terdiri daripada campuran Telcos dan juga government.”
“Hebat.”
“Taklah sehebat mana pun, company kecik aje,” tukas Sabran merendah diri. “And, next question, please.”
“Apa pendapat awak tentang perkahwinan?” Kali ini Wirdah ingin mengetahui pendapat lelaki itu terhadap alam yang mungkin bakal mereka tempohi tidak lama lagi.
“Berat soalan tu. Boleh saya jawab lain kali?”
“Okay, kita simpan soalan tu lain kali. So, soalan kali ni, awak nak cari isteri yang bagaimana?”
“Saya rasalah kan, saya tak payah jawab soalan tu.”
“Kenapa?”
“Tak ada apa-apa. Dan sekarang saya nak tahu tentang diri awak pula.”
“Tak banyak yang boleh saya beritahu awak.”
“Tak apa, awak beritahu aje apa yang awak rasa nak beritahu saya.”